Archives de catégorie : Ποίηση

Κ. Π. Καβάφης Ἀπολείπειν ὁ θεός Αντώνιον Σὰν ἔξαφνα, ὥρα μεσάνυχτ’, ἀκουσθεῖ ἀόρατος θίασος νὰ περνᾶ μὲ μουσικές ἐξαίσιες, μὲ φωνὲς— τὴν τύχη σου ποὺ ἐνδίδει πιὰ, τὰ ἔργα σου ποὺ ἀπέτυχαν, τὰ σχέδια τῆς ζωῆς σου ποὺ βγῆκαν ὃλα πλάνες, … Continuer la lecture →

Κ. Π. Καβάφης Ἡ Πόλις Εἶπες· «Θὰ πάγω σ’ ἄλλη γῆ, θὰ πάγω σ’ ἄλλη θάλασσα. Μιὰ πόλις ἄλλη θὰ βρεθεῖ καλλίτερη ἀπό αὐτή. Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη εἶναι γραφτή· κ’ εἶν’ ἡ καρδιά μου – σὰν νεκρὸς – θαμένη. … Continuer la lecture →

Κ. Π. Καβάφης Ἡ Σατραπεία Τί συμφορά, ἐνῶ εἶσαι καμωμένος γιὰ τὰ ὡραῖα καὶ μεγάλα ἒργα ἡ ἄδικη αὐτή σου ἡ τύχη πάντα ἐνθάρρυνσι κ’ ἐπιτυχία νὰ σὲ ἀρνεῖται· νὰ σ’ ἐμποδίζουν εὐτελεῖς συνήθειες, καὶ μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες. Καὶ τί φρικτὴ … Continuer la lecture →

Αλέξανδρος Μπάρας   Μοναξιά   Είναι το πυκνό συλλαλητήριο που οργανώνει μόνος ένας, μόνος, κάπου ένα μαχαίρι είναι που βρέθηκε δίχως ν’ ακουστεί κανένας φόνος. Όπλου είναι βολή χωρίς αντήχηση στη μεγάλην άμμο μιας Σαχάρας, πάνω μια χλωμή λειψή πανσέληνος … Continuer la lecture →

 Αλέξανδρος Μπάρας    H “Kλεοπάτρα”, η “Σεμίραμις” κ’ η “Θεοδώρα”   Ένα κάθε βδομάδα, στην ορισμένη μέρα, πάντα στην ίδιαν ώρα, τρία βαπόρια ωραία, η “Kλεοπάτρα”, η “Σεμίραμις” κ’ η “Θεοδώρα”, ανοίγουνται απ’ την προκυμαία στις εννέα, πάντα για τον … Continuer la lecture →

Νίκος Καββαδίας Γκεβάρα Ήτανε ντάλα μεσημέρι κι έδειξε μεσάνυχτα. Έλεγε η μάνα του παιδιού: ‘Καμάρι μου κοιμήσου’. Όμως τα μάτια μείνανε του καθενός ορθάνοιχτα τότε που η ώρα ζύγιαζε με ατσάλι το κορμί σου. Λεφούσι ο άσπρος μέρμηγκας, σύννεφο η … Continuer la lecture →

Νίκος Καββαδίας Federico García Lorca Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι Αύγουστος ήταν δεν ήτανε θαρρώ, τότε που φεύγανε μπουλούκια οι Σταυροφόροι. Παντιέρες πάγαιναν του ανέμου συνοδιά και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου. Στο … Continuer la lecture →

Γιώργου Σεφέρη  «Επί Ασπαλάθων.. » « Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού «  πάλι με την άνοιξη. Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες το κόκκινο χώμα και οι ασπάλαθοι δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια και τους κίτρινους … Continuer la lecture →

Γιώργου Σεφέρη Οἱ Γάτες τ᾿ Ἅι-Νικόλα Τὸν δ᾿ ἄνευ λύρας ὅμως ὑμνωδεῖ θρῆνον Ἐρινύος αὐτοδίδακτος ἔσωθεν θυμός, οὐ τὸ πᾶν ἔχων ἐλπίδος φίλον θράσος. ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ. 990 ἔπ. «Φαίνεται ὁ Κάβο-Γάτα…», μοῦ εἶπε ὁ καπετάνιος δείχνοντας ἕνα χαμηλὸ γιαλὸ μέσα στὸ … Continuer la lecture →